Moja ściana płaczu cz. 3

3.       Wartość hodowlana psa nie jest mierzona ilością zdobytych przezeń tytułów !

Nie??? To w takim razie czym jest wartość hodowlana psa ??? Na pewno nie ilością linijek w katalogu potrzebnych do umieszczenia wszystkich jego tytułów. To wciąż ten sam pies – z krótkim ramieniem i ściętym zadem, ze stromą łopatką i tyłem.  Z nietypową głową molosa, z jasnym okiem, „czerwonym” umaszczeniem , zbyt wysoki lub zbyt krotki , z zapadniętym grzbietem lub podniesionym zadem…

Myślicie , że przesadzam ? Wszystkie wymienione wyżej wady dotyczą psów z tytułami Championa przynajmniej jednego kraju, najczęściej Polski. Czy w takim razie  sędziowie się nie znają ???

No cóż – nie wierzę w sędziów znawców wszystkich ras wszystkich 10 grup. Wiadomo, że są sędziowie, którym sercu bliższe są molosy lub teriery , sędziując naszą rasę będą kierowali się właśnie takimi kryteriami. Tym bardziej, że standard rasy Rhodesian Ridgeback jest otwarty na interpretacje. Ale chyba zbytnio odeszłam od tematu.

Pisałam już o tym w postach poświęconych genetyce, ale powtórzę raz jeszcze i będę powtarzać w przyszłości  . Wartość hodowlana psa jest wyrażona w jakości i powtarzalności potomstwa, które po sobie zostawia. Jeśli nie ma możliwości oceny jego potomstwa, bo jest na przykład zbyt młody to ocenie poddaje się rodowód w głąb ( rodzice, dziadkowie, pradziadkowie) i wszerz ( rodzeństwo, ciotki, wujkowie).  Proste? Proste.

A jak niby sędzia ma dokonać takiej oceny w ringu ? Sędzia nie dość , że nie ma wglądu do rodowodu zwierzęcia ani tym bardziej nie musi oglądać jego dzieci, to nawet nie może mieć wglądu do katalogu i znać imienia psa ! Sędzia ocenia zwierzę w danym dniu, w danej kondycji , na podstawie fenotypu. Nie ma wglądu do genotypu! Ocena nie dość , że jest subiektywna, to na dodatek zależy od wielu czynników niezależnych – takich jak pogoda, stan psychofizyczny zwierzęcia i wystawcy oraz innych czynników zewnętrznych, których tu nie wymienię. Liczy się tu i teraz , na dodatek mierzone często w sekundach .