Budowa a ruch - część ostatnia ... ufff

                                                    Kątowanie i ruch tyłu

Podobnie jak w przypadku przodu – proporcje pomiędzy długością i kątami zadu, udem a podudziem, wysokością śródstopia ma wielki wpływ na wykrok tyłu i jego efektywność.

Właściwe kątowanie tyłu musi odpowiadać specyfice rasy i jego charakterystyce ruchu. Najlepiej można ocenić to w pozycji stojącej , z boku , gdy tylne nogi są ustawione tak, że śródstopie jest prostopadłe do ziemi.

Idealne kątowanie jest wtedy, gdy długość uda rowna się długości podudzia. Im dłuższe obie kości , to rasa ta ma większą zdolność do zwrotu na zadzie. Najszybszą metodą sprawdzenia długości uda i podudzia jest podniesienie śródstopia prostopadle do miednicy ( zgięcie). Jeśli staw skokowy jest wyżej niż tylna krawędź miednicy podudzie jest zbyt długie w stosunku do uda. Rzadziej zdarza się , że udo jest dłuższe niż podudzie.

Przekątowanie – mamy z nim do czynienia , gdy długość podudzia jest większa niż uda . To skutkuje tym , że stawy skokowe prawidłowo postawione prostopadle do gruntu są dalej wyciągnięte niż linia poprowadzona od miednicy do gruntu prostopadle. Takie przekątowanie możemy obserwować u owczarków niemieckich.

 

Im dłuższe podudzie w stosunku do uda tym większa możliwość wykonania zwrotu na zadzie. Im dłuższe śródstopie w połączeniu z dłuższym podudziem tym bardziej niestabilne są stawy skokowe w ruchu. Krótsze śródstopia dają większą stabilność, szczególnie w połączeniu z dłuższym podudziem.

1.       Krótkie udo, długie podudzie, długie śródstopie

2.       Krótkie udo, długie podudzie, krótkie śródstopie

3.       Krótkie udo, dłuższe podudzie, pięta jest za końcem miednicy, gdy noga podniesiona jest prostopadle w stosunku do podłoża.

 

 

Niewystarczające kątowanie ( strome ) – w niektórych rasach jest pożądane, np. u Chow Chow. Nie powinno być jednak pogłębiane w hodowli, ponieważ może doprowadzić do zwiększonej niestabilności w kolanie, ponieważ noga staje się zbyt prosta i  coraz większy nacisk jest wywierany  na kolano podczas ruchu.

Kolano jest najważniejszym stawem tylnej nogi, odbiera wszystkie urazy, uderzenia i wykręcenia.

Tył jeśli zbyt stromy , np. u Chow Chow mówimy , że brakuje kątowania tyłu. Śródstopie jest jest prostopadle do podłoża i  nie przekracza linii końcowej miednicy.

Kolano – u psów nie jest tak stabilne jak u człowieka , dlatego jest dużo bardziej narażone na urazy. Szczególnie narażone na urazy są młode, bardzo aktywne psy oraz psy z nadwagą.

Śródstopie /Stawy skokowe

Zwięzłość i stabilność tej części nogi jest wielce pożądana. Stabilność w stawach skokowych jest uzależniona od proporcji pomiędzy długością uda, podudzia i śródstopia. Im dłuższe podudzie i śródstopie, tym większa niestabilność tyłu w ruchu. Niektóre rasy o lepszym katowaniu mają tendencje to postawy krowiej w postawie ( np. owczarki niemieckie) , ale w kłusie stawy skokowe muszą być związane i pozostać proste.

Długość śródstopia u szczeniąt wskazuje na docelową wielkość psa jako dorosłego. Długie śródstopie występuje z tendencją osiągnięcia wysokiego wzrostu przez szczenię w przyszłości. Krótsze  są bardziej pożądane u większości ras, bo odpowiadają za lepszą sprężystość w kolanie, lepsze związanie w ruchu i lepsze przekazanie wykroku tyłu.

Kupując szczenię rasy, w której obowiązują restrykcyjne wymogi odnośnie wzrostu należy zwrócić baczną uwagę na długość śródstopia.

Równowaga i przeniesienie ruchu

Równowaga – wraz ze zrównoważonym kątowaniem przodu i tyłu oraz dobrym, związanym grzbietem pies o umiarkowanie dobrej konstrukcji może poruszać się generalnie lepiej i większej równowadze niż pies o świetnym katowaniu przodu lub tylko tyłu.

Idealnie byłoby, gdyby kątowanie przodu i tyłu przejawiało się w identycznej pracy kończyn przednich i tylnych.

Brak równowagi wynika z ograniczeń i wad.

Przekazanie ruchu jest siła wygenerowaną przez zad , przeniesioną przez grzbiet i pchającą przód psa .

Jeśli grzbiet i zad są dobrze skonstruowane , to przekazanie energii ruchu od tyłu do przodu przebiega sprawnie i bez utraty zbędnej energii.

Jeśli grzbiet jest zbyt miękki lub zbyt długi, ruch ma ograniczoną dynamikę , a grzbiet wznosi się i opada wytracając energię.

Psy z grzbietem zbyt krótkim lub karpiowatym przekazują również wadliwie energię ruchu.

Jeśli jest dobra konstrukcja tyłu, a gorsza przodu , tył ma tendencje do przekraczania przodu , a to wygląda z kolei tak jakby pies „zbiegał po wzgórzu w dół” lub przewracał się na przód. Przekazanie energii ruchu tyłu jest zbyt dynamiczne w stosunku do tego co przód może osiągnąć.

Jeśli jest dobra konstrukcja przodu a słaba tyłu , to wykrok tyłu jest niewystarczający, aby ruszyć przód w sposób właściwy i w konsekwencji ruch przodu jak i tyłu jest mocno ograniczony ( wykrok tyłu jest mocno ograniczony)

Dobrze zbudowany pies ma zrównoważony ruch , krok przodu i tylu jest równie efektywny, a sam pies sprawia wrażenie , że porusza się bez wysiłku z maksymalnym „pokryciem gruntu”.

Taki widok to prawdziwa radość dla oczu każdego sędziego , choć niestety ostatnio coraz bardziej  rzadka.